شاینا : شاهدانه.

شَرمين : (در قديم) شرمگين، با حُجب و حيا، خجالت زده.

شَرف‌نسا : (عربي) موجب آبرو،‌ حرمت و اعتبار زنان.

شَرف : (عربي) 1- حرمت و اعتباري كه از رعايت كردن ارزش‌هاي اخلاقي بوجود مي‌آيد، بزرگواري، افتخاري كه از امري نصيب شخص مي‌شود؛ 2- برتري؛ 3- (در احكام نجوم) محل يك سياره در منطقه‌البروج كه سياره در آن محل تأثيري قوي دارد.

شرافت : (عربي) 1- حالتي در شخص كه او را از ارتكاب رذايل باز مي‌دارد؛ 2- بزرگ منشي، بزرگواري.

شَراره : (عربي) 1- شرار، پاره‌اي از آتش كه به هواي پرد، جرقه، اخگر؛ 2- (به مجاز) درخشش، روشني.

شبنم : (در علوم زمين) رطوبت هوا كه مخصوصاً هنگام شب، در مجاورت اجسام سرد به مايع تبديل مي‌شود به شكل قطره‌هاي كوچك آب بر سطح آنها مي‌نشيند، ژاله.

شباهنگ : (= شب آهنگ) 1- (در قديم) (در نجوم) شِعراي يماني، ستاره‌ي بامدادي، ستاره‌ي سهيل؛ 2- نام پرنده‌اي (بلبل)، شب آهنگ كننده، مرغ سحر، مرغ سحرخوان.

شَرمينه : (شرم + اينه (پسوند نسبت))، منسوب به شرمين، + شرمين.

شفيعه : (عربي) (مؤنث شفيع)، شفیع.